2.2 Μπορώ…να προσφέρω σε παιδιά.

Με βάση το προηγούμενο άρθρο μου και λαμβάνοντας υπ’ όψιν πως δεν ήμουν και η καλύτερη αδερφή του κόσμου και πως όταν ήμουν μικρή φρόντισα να κάνω την ζωή της αδερφής μου μια μικρή κόλαση, έψαξα να βρω τρόπους να εξιλεωθώ. Έτσι λοιπόν, σκεφτόμενη πως θέλω να προσφέρω όση πιο πολύ αγάπη μπορώ, κατέληξα στον εθελοντισμό. Έψαξα στο internet (να ‘ναι καλά το google) και βρήκα αρκετούς οργανισμούς και  προγράμματα εθελοντικής εργασίας και κατέληξα σε αυτούς  που ασχολούνται με παιδιά. Κοιτάζοντας λοιπόν όλες τις παραμέτρους, ενθουσιάστηκα όταν είδα ότι υπάρχει ένα Ορφανοτροφείο στην περιοχή μου , το οποίο είναι κοντά στο σπίτι μου και ζητούν εθελοντές. Μπήκα στο site και έκανα την απαραίτητη αίτηση. Έπιασα τον εαυτό μου να περιμένει ανυπόμονα πάνω από το τηλέφωνο και τότε συνειδητοποίησα πόση ανάγκη έχω, όχι μόνο για να λάβω αλλά και να δώσω απλόχερα την βοήθειά μου σε άλλους ανθρώπους που την χρειάζονται πιο πολύ από εμένα. Καθώς περίμενα να ακούσω το ντριν ντριν, έψαξα  και βρήκα κάτι ξεχασμένα παλιά αρκουδάκια και κουκλάκια που είχα όταν ήμουν μικρή. Αν τα ζωάκια μου ήταν ζωντανά, μια λέξη θα έλεγαν όλα με μια φωνή: Πλύνε μας! Ξεκίνησα λοιπόν να βάζω πλυντήρια αλλά μ’ έτρωγε και η αγωνία. Τελικά δεν άντεξα και πήρα η ίδια τηλέφωνο. Μίλησα με μια πολύ ευγενική κυρία και κλείσαμε ραντεβού να τα πούμε από κοντά. Μετά από 2 μέρες έβαλα τα κουκλάκια μου σε μια τεράστια κούτα, φόρεσα το πιο γλυκό μου χαμόγελο, μπήκα στο αμαξάκι μου και πήγα. Η κυρία με την οποία είχα το ραντεβού ήταν πολύ γλυκιά κι ευγενική. Μου είπε λίγα λόγια για το 100 χρονών ίδρυμα, το οποίο λειτουργεί χωρίς καμία κρατική επιχορήγηση (ντροπή) και για τις δραστηριότητες των 72 κοριτσιών που φέτος  ζουν εκεί. Την ενημέρωσα πως είμαι δασκάλα χορού και πως μπορώ να τους κάνω μάθημα ή να παίζω μαζί τους, να τις βοηθάω με τα μαθήματα, να είμαι σε άμεση επαφή μαζί τους. Αυτό που μου απάντησε δεν το περίμενα. Θα το γράψω ακριβώς όπως το άκουσα:

Επειδή ετοιμάζουμε το ετήσιο Χριστουγεννιάτικο παζάρι μας, και η δουλειά είναι αρκετή και δεν προλαβαίνουμε, αν θέλετε μπορείτε να έρθετε αύριο και μεθαύριο να βοηθήσετε στο σπάσιμο των καρυδιών. Δεν ξέρουμε τι ώρα θα τελειώσουμε…όσο πάει. Θα περνάνε που και που και τα κορίτσια και θα τα βλέπετε.

Την κοίταγα αποχαυνωμένη. Οι σκέψεις μου για άμεση επαφή με τα παιδιά εξανεμίστηκαν. Τα όνειρα μου σιγά σιγά θρυμματίζονταν σαν…καρυδότσουφλα! Εγώ αλλιώς τα φανταζόμουν τα πράγματα. Τα είχα φτιάξει ωραία στο μυαλουδάκι μου. Θα τους έκανα μπαλέτο, θα παίζαμε παρέα, θα τα έβαζα για ύπνο και θα τους διάβαζα παραμυθάκια, θα μου εκμυστηρεύονταν τα μυστικά τους , τα προβλήματά τους κι εγώ θα τα συμβούλευα και πόσα άλλα. Αλλά το μόνο που μπορώ να κάνω προς το παρόν είναι να σπάσω κάτι τόνους καρύδια. Από την άλλη βέβαια, ο εθελοντισμός δεν είναι να κάνεις αυτό που έχεις εσύ ονειρευτεί κυρία μου αλλά αυτό που είναι απαραίτητο για να βοηθήσεις την ομάδα στην οποία διάλεξες να προσφέρεις. Κι έτσι έχουν τα πράγματα. Αν το να σπάω καρύδια μπορεί να βοηθήσει στο να προσφέρω ένα πιάτο φαγητό ή ένα ζεστό παλτουδάκι σε παιδιά που δεν έχουν πάρει ποτέ αγάπη και ζεστασιά από τις οικογένειές τους, τότε φέρτε μου τσουβάλια! Άλλωστε ένα από τα αγαπημένα μου παραμύθια είναι ο Καρυοθραύστης! Έρχονται και Χριστούγεννα και ταιριάζει απόλυτα!

Είπα λοιπόν το ναι και σφίξαμε τα χέρια. Δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα από το να προσφέρεις απλόχερα την αγάπη σου, ξέροντας ότι θα κάνεις 72 κοριτσάκια να χαμογελάσουν!

Και για να είμαι μέσα στο πνεύμα των Χριστουγέννων και του παραμυθιού, πέρασα στο Ipod Tchaikovsky και βουρ για το σπάσιμο των καρυδιών!